یک روایت از آخرین روزهایی که بهرام بیضایی در ایران بود

آخرین بار او را در خانه‌اش در آجودانیه دیدم. ملاقات نه چندان شادی بود. مقدمات سفرش را چیده بود. کاملا دل‌خسته بود. تئاترش از صحنه برچیده شده بود! با اینکه از آن به‌ شدت استقبال شده بود. به توقیف آثارش از همان سال 58 عادت کرده بود. بعد هم که مدام تکرار شده بود.